στιχοτομία

η, Ν

(στην παλαιογραφία) ο χωρισμός σε συντακτικές περιόδους ή κώλα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < στίχος + -τομία (< -τόμος < τέμνω), πρβλ. ρυμο-τομία].